Onderstaand artikel heb ik een paar maanden nadat Billy bij ons kwam wonen geschreven. Vooral als eye-opener dat honden niet altijd zo geboren worden, maar vaak door de mens gemaakt.
Lieve, lieve Billy,
En dan kom jij op ons pad! Letterlijk en figuurlijk een wereldhond: vanuit Napels via Groningen op 23 maart 2019 in Landgraaf komen wonen.
Je was een voormalige straathond en hebt lange tijd in een “public shelter” en een particulier asiel doorgebracht.
Door wat mensen je hebben aangedaan in het verleden liet je ongewenst gedrag zien en was daardoor niet te herplaatsen.
En ineens was er iemand die met haar gezin in je geloofde, een kans gaf en waar je 4 maanden hebt gewoond.
Na 2 jaar zonder hond, gingen we op zoek naar een hond die niemand wilde hebben.
Ik zag je op een site staan en dacht meteen: jíj wordt ons nieuwe vriendje. Na je verhaal gelezen te hebben en je foto’s gezien te hebben wist ik het zeker. Maar soms sloeg ook de twijfel toe of we je écht zouden kunnen helpen. We zien wel hoe het loopt, we gaan de uitdaging aan en maken samen de reis. De reis naar een leuk leven, met knuffels en snoepjes en wandelingen en alles wat normaal voor een hond zou moeten zijn.
Je was bang voor geluiden, mensen, de hele wereld. Met hele kleine en hele grote stapjes vooruit (en soms achteruit) ben je nu de hond geworden die iedereen zich wenst. Lief, grappig, aanhankelijk en eigenwijs, zonder je verleden te verloochenen.
Nog steeds verbaas ik me over je aanpassingsvermogen. Was het moeilijk? Soms. Was het frustrerend? Regelmatig. Zouden we het nóg een keer doen? Ja!
De onvoorwaardelijke liefde van een hond die een 2e kans krijgt is met niets te vergelijken.
Dus Billy, dank je wel dat je bent zoals je bent
